آزادی با پذیرش دیگری معنا می یابد و نه نفی دیگران... آن ها که به قول شاملو در ذهن خودشان «طناب دار تو را می بافند» و منتظر روزی هستند که مثلا ما را به دلیل موازین دیروزی مان محاکمه کنند، و با شنیدن برخی نام ها بر افروخته می شوند و فایل های نفرت و تنفر در ذهنشان بالا می آید، پرچم داران مناسبی برای انتقال به جامعه ای دمکراتیک نیستند. همه باید از چنین نگاهی فاصله بگیریم. و آزمون اینکه چقدر فاصله گرفته ایم نیز این است که ببینیم برای آن هایی که بیشترین فاصله را با آن ها داریم، چقدر حق قائلیم....
۱ نظر:
نوشته ی بسیار جالبی است. کاش نیروهایی که دم از سیاسی بودن می زنند آن را آویزه ی گوش کنند.
ارسال یک نظر