شنبه، مرداد ۰۱، ۱۳۹۰

حرف

اول همش شاکی بودم که چرا آدم ها حرفای منو نمی فهمن
بعد فهمیدم که آدم ها کلا خیلی از حرفای همدیگر رو نمی فهمن
و اونوقت دستم اومد که چقدر سخته طوری حرف بزنی که اونا درست بفهمن چه می گی و تا آخر با علاقه دنبال کنن
و آخرش رسیدم به اینکه، قبل از هر چی، باید درست حسابی به حرف ها گوش بدم

۱ نظر:

متین گفت...

هربار می آیم و تصمیم می گیرم کامنتی برای مطالب و عکس ها بگذارم،انقدر باید منتظر بمانم تا صفحه بلاگر بعد از کلی بسته شدن،باز شود که تمام حرف هایم یادم می رود.

جمله ای هست با این مضمون:
خدایا،کدامین پل در کجای جهان شکسته است که هیچ کس به خانه اش نمی رسد؟
مصداق ین پست شماست.