دیشب رفتیم به توصیه یک دوستی فیلم تینا رو دیدیم.
با این فیلم به نظر من یک هنر جدید خلق شده: رقص - فیلم
ما هیچ وقت این امکان را نمی یافتیم که بعنوان تماشاچی میان رقص برویم و با آن زندگی کنیم. چرا که حرکات رقص وقتی از وشعیت واقعی سه بعدی به دو بعدی سینما تبدیل می شوند، تغییر هویت می دهند. ما رقص را به صورت سه بعدی و زنده هم تنها از فاصلهٔ مشخصی بر روی صندلی هایمان می توانسته ایم ببینیم و به همین دلیل دید محدود تئاتری به موضوع داشته ایم. شاید رقص هایی هم همچون تئاترهای باز و بدون سن برگزار شده باشد که من ندیده و نشنیده ام، اما چنان اجراهایی قطعا بسیار گرانقیمت و تماشای آن تنها برای عدهٔ محدودی ممکن بوده است.
اما فیلم تینا ساخته سینماگر شهیر آلمان Wim Wenders ما را با تجربه حیرت انگیزی در فضای سه بعدی روبرو می کند که به نظر من راه را برای گسترش هنر رقص و ظرفیت تازه ای از سینما با قابلیت داشتن مخاطبان میلیونی باز می کند.
به نظر می رسید کارگردان با آگاهی تمام و جذبهٔ کامل، از سینما فراتر رفته و در میان طرح های حیرت انگیز پینا بوش طراح رقص با کلیهٔ وسایل و ابزار و خرد و شعورش می رقصد...
از سینما که بیرون می آمدیم، همه چیز طرحی از رقص داشت و درکی تازه از رقص در ذهنم شکل گرفته بود.
فوق العاده بود این فیلم ...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر