هم اکنون بيانيه جمعی از نويسندگان، شاعران و پژوهشگران ايرانی در تبعيد را خواندم و جهان را چه کوچک یافتم. مساحتی داشت به اندازه ی کشور ما، تنها یک دیکتاتور در آن زندگی می کرد و آن رژیم جمهوری اسلامی بود. نه سازمان مللی داشت نه شورای حکام و نه خطر تحریم و جنگ. نه به مبارزه ای علیه جنگ طلبان اشاره شده بود و نه ندایی از صلح. مجتمع های نظامی غول پیکری در آن دیده نمی شد و مایکرو سافت ها و گوگل هایش نرم افزار های سانسور نمی فروختند. شرکت های رسانه ای اش آزاد آزاد بودند و سهام مالکیتش دیگر نه در دست عده ای معدود بلکه به روشنفکران عالم انتقال یافته بود. به یاد نوشته ای می افتم که بیان می داشت تفکر محدود ملی در عصر جهانی سازی تا چه میزان ما را از واقعیت ها دور می کند. بیانیه جمعی از نویسندگان را خواندم. تماما صحیح بود، اما نیمی از حقیقت را شامل می شد. نیمه حقیقتی که بخش مهمی از حقیقت را مسکوت می گذارد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر