این روزها خیلی جاها اصطلاح "درک سیاسی" - درک عمیق سیاسی - به کار برده می شه. من می فهمم که این اصلاح خیلی معنای گسترده و چند جانبه ای داره. درک سیاسی خوب یعنی بشه شرایط رو درست تحلیل کرد و نیروهای موثر در تغییر و تحولات را شناخت، و طرح مشخص و قابل پذیرشی برای آینده ی مسائل داشت، و به خوبی اون به پیش برد...
و از همه مهم تر درک سیاسی یعنی ما بفهمیم و متعهد باشیم با همه ی کسانی که برای دمکراسی تلاش می کنن، برای اهداف دمکراسی خواهانه مون، با همه ی کسایی که ضد جنگ طلبی و نظامی گرایی مبارزه می کنن، برای برنامه های صلح طلبانه مون، با همه ی کسایی که برای عدالت اجتماعی مبارزه می کنند، برای حقوق اجتماعی مورد نظرمون و خلاصه با همه ی ابنای بشر، در هر مورد که منافع مشترک داریم، کار مشترک و مبارزه ی مشترک - درست مثل همه ی مردم مترقی دنیا - داشته باشیم. به نظر من این مهم ترین شاخص درک عمیق و درست سیاسی ست.
مسلمه که هر جمعی رو که برای کار مشترک دعوت شدن، یک نفر یا یک گروه از افراد- چه به صورت موقت و چه به صورت دائم- راهبری می کنن که مطابق آرای اون جمع انتخاب شده اند. راهبری هم معنیش روشنه: یعنی این راهبران منتخب، نظرات و مصوبات جمع رو به پیش ببرن.
سئوال اینجاست که چرا تو جامعه ی ما پس این شکل از ائتلاف های پر تکرر برای کارها و مبارزه های مختلف شکل نمی گیره، و به این شیوه عمل نمی شه؟
به نظر من جواب اینه که تو کشور ما مسئله بیشتر مسئله ی "حق و باطله". یعنی خیلی ها خودشون رو حق مطلق می دونن و بقیه یا بخش اعظم دیگران را باطل. به نظر اونا همکاری با باطل جز بی آبرویی نمیاره و لذا درست نیست... از نظر اونا سیاست یعنی تلاش برای اینکه دیگران به حقانیت ها پی ببرند و به آن ها بپیوندند... اون ها فکر می کنند جز چنین رویدادی اساسا چیزی تغییر نمی کنه که ارزش تلاش کردن داشته باشه
یک عده ی دیگه ای هم بخصوص توی ما چپ ها هستند که معتقدند: چپ فقط جایی باید مشارکت کنه که دیگران رهبری بلامنازعش رو قبول کنن... و خوب چون بقیه نمی پذیرن، پس تقصیر دیگرانه که ائتلاف ها برای همکاری شکل نمی گیره.
خواهشن، به کسی بر نخوره... ولی خیلی عقب مونده ایم... و متاسفانه حد اقل بر اساس این شاخص اونایی مون که ادعاهای بزرگ بزرگ در زمینه ی "درک عمیق سیاسی" دارن، از ملی مذهبی ها، از اصلاح طلب ها و نیز با عرض کمال تاسف، حتی نیروهای متحد حاکم بر سرنوشت کشورمون عقب ترن
ما تنها روزی قادر به تغییر واقعی و عمیق شرایط سیاسی اجتماعی مون می شیم که شاهد این نوع همکاری های گسترده بین نیروها و تشکل های کوچک و بزرگ در هر اقدام مشخص بشیم و به دعوت های دلسوزانه به این شیوه ی کار روی خوش نشون بدیم
و از همه مهم تر درک سیاسی یعنی ما بفهمیم و متعهد باشیم با همه ی کسانی که برای دمکراسی تلاش می کنن، برای اهداف دمکراسی خواهانه مون، با همه ی کسایی که ضد جنگ طلبی و نظامی گرایی مبارزه می کنن، برای برنامه های صلح طلبانه مون، با همه ی کسایی که برای عدالت اجتماعی مبارزه می کنند، برای حقوق اجتماعی مورد نظرمون و خلاصه با همه ی ابنای بشر، در هر مورد که منافع مشترک داریم، کار مشترک و مبارزه ی مشترک - درست مثل همه ی مردم مترقی دنیا - داشته باشیم. به نظر من این مهم ترین شاخص درک عمیق و درست سیاسی ست.
مسلمه که هر جمعی رو که برای کار مشترک دعوت شدن، یک نفر یا یک گروه از افراد- چه به صورت موقت و چه به صورت دائم- راهبری می کنن که مطابق آرای اون جمع انتخاب شده اند. راهبری هم معنیش روشنه: یعنی این راهبران منتخب، نظرات و مصوبات جمع رو به پیش ببرن.
سئوال اینجاست که چرا تو جامعه ی ما پس این شکل از ائتلاف های پر تکرر برای کارها و مبارزه های مختلف شکل نمی گیره، و به این شیوه عمل نمی شه؟
به نظر من جواب اینه که تو کشور ما مسئله بیشتر مسئله ی "حق و باطله". یعنی خیلی ها خودشون رو حق مطلق می دونن و بقیه یا بخش اعظم دیگران را باطل. به نظر اونا همکاری با باطل جز بی آبرویی نمیاره و لذا درست نیست... از نظر اونا سیاست یعنی تلاش برای اینکه دیگران به حقانیت ها پی ببرند و به آن ها بپیوندند... اون ها فکر می کنند جز چنین رویدادی اساسا چیزی تغییر نمی کنه که ارزش تلاش کردن داشته باشه
یک عده ی دیگه ای هم بخصوص توی ما چپ ها هستند که معتقدند: چپ فقط جایی باید مشارکت کنه که دیگران رهبری بلامنازعش رو قبول کنن... و خوب چون بقیه نمی پذیرن، پس تقصیر دیگرانه که ائتلاف ها برای همکاری شکل نمی گیره.
خواهشن، به کسی بر نخوره... ولی خیلی عقب مونده ایم... و متاسفانه حد اقل بر اساس این شاخص اونایی مون که ادعاهای بزرگ بزرگ در زمینه ی "درک عمیق سیاسی" دارن، از ملی مذهبی ها، از اصلاح طلب ها و نیز با عرض کمال تاسف، حتی نیروهای متحد حاکم بر سرنوشت کشورمون عقب ترن
ما تنها روزی قادر به تغییر واقعی و عمیق شرایط سیاسی اجتماعی مون می شیم که شاهد این نوع همکاری های گسترده بین نیروها و تشکل های کوچک و بزرگ در هر اقدام مشخص بشیم و به دعوت های دلسوزانه به این شیوه ی کار روی خوش نشون بدیم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر