آقای خاتمی می گوید: «گرسنگی قابل تحمل است، اما استبداد نه».
باید گفت: گرسنگی برای من و شما آقای خاتمی یعنی چند ساعتی دیر غذا خوردن. اما گرسنگی برای میلیاردها تن از مردم جهان یعنی فقر، یعنی تباهی، یعنی عدم داشتن امکان تحصیل و بهداشت، و گاهی یعنی دفن کردن همهٔ رویاها و باورها و از دست دادن هویت. به همین دلیل، گرسنگی برای بزرگ ترین بخش از مردم جهان بدترین نوع استبداد است. و مبارزهٔ آنان علیه استبداد به استبداد سیاسی طبعا خلاصه نمی شود و شامل استبداد اقتصادی نیز می گردد.
ما می دانیم در این بخش دوم شما همراه مردم زحمتکش و آن ها همراه شما ممکن است نباشند. ما این را بخوبی می دانیم. بگذارید در مبارزه با استبداد حاکم هر کدام چشم انداز های خود را داشته باشیم و نخواهیم روایت خود را به دیگری بباورانیم. آخر ما در یک جایگاه و موقعیت نیستیم و به همین دلیل خواسته و ناخواسته سخنگوی طبقات و لایه های مختلفی می شوی.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر