در فروریختن کشورهای سوسیالیستی سابقا موجود حقایق تکان دهنده ای وجود دارد که در بسیاری از عرایض لیبرال دمکرات های ما وارونه بازتاب داده می شود.
۱- فرو ریختن نظام سیاسی اقتصادی و تسلیم حکومت به مخالفان برانداز در اکثر کشورهای سوسیالیستی سابقاً موجود، با کم ترین خشونت و سرکوب صورت گرفت، طوری که انگار که مخالفان در انتخابات برنده شده اند. (کافی ست فروپاشی شوروی و آلمان شرقی را با مصر و تونس و یمن و هر جای دیگری مقایسه کنید- نظام سرمایه داری هنوز هم در این کشورها عوض نشده است).
۲- این حکومت دست راستی یلتسین بود که در اولین انتخابات مجلس شکست خورد و این چپ ها بودند که اکثریت پارلمان روسیه را در دست گرفتند. و حقیقت غیر قابل انکار آن است که نظام سرمایه داری با یورش جنایتکارانهٔ تانک ها همراه با پشتیبانی و تایید صریح آمریکا و غرب و به توپ بستن مجلس و سرکوب مخالفان قانونی، در روسیه مستقر شد.
۳- محاکمهٔ مدافعان نظام سوسیالیستی و یا آنچه «کودتاگران» نامیده شدند به تبرئهٔ همگی آن ها منجر شد و همه ناچاراً آزاد شدند. در این دادگاه ها حتی سولژنیتسن نویسنده‌ٔ معروف برندهٔ جایزهٔ نوبل برخلاف تصور راست ها برعلیه دادستان سخنرانی کرد و موضع گرفت.
۴- دادگاه همچنین به آزاد کردن اموال مصادره شدهٔ حزب کمونیست رای داد، چرا که هیچ سندی بر غیر قانونی بودن آن وجود نداشت، ولی هیچگاه دفاتر و ساختمان ها و اموال حزب پس داده نشد، و به ویژه آرشیو منحصر به فرد آن به جای پس دادن به مالک واقعی آن حزب کمونیست، به انگلستان انتقال یافت.
۵- حزب کمونیست روسیه در آخرین انتخابات چیزی حدود ۲۰٪ آرا را به خود تخصیص داده است و این در حالی ست که تحت شرایط بسیار غیر دمکراتیک و بدون داشتن حداقل امکانات رسانه ای به فعالیت مشغول است. این سطح از آرا، با توجه به دفاع این حزب از اتحاد شوروی سابق، حداقل به معنای آن است که درصد بزرگی از مردم روسیه تغییر شرایط زندگی شان را مثل برخی از لیبرال ها و دمکرات های ما «رهایی از جهنم دیکتاتوری» نشناخته و نمی شناسند، اگرچه به آن انتقادهایی داشته باشند.
نوشته های مرتبط: ریشه یابی
نوشته های مرتبط: ریشه یابی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر