یکشنبه، خرداد ۱۶، ۱۳۸۹

کنسرت شجریان

امشب با دو تا بلیطی که سحر و دامادمون برامون خریده بودن، و هدایت و راهنمایی سپیده که برامون آدرس رو پیدا و جی پی اس رو تنظیم و با تلفن های متعدد مطمئنم مون کرد که گم نمی شیم، به کنسرت شجریان رفتیم . اولین اجرای زنده ی شجریان بود که پس از سی و اندی سال در حافظیه در جشن هنر شیراز می دیدیم. حدود دو هزار نفر برای دیدن کار او آمده بودن و کار واقعا در حین سنتی بودن همیشگی اش، تازه گی های زیادی داشت، بکار گیری سازهای جدید طراحی شده بوسیله ی استاد یکی از این نو آوری ها بود.
به نظر هما نوازنده ی زن قانون خیلی تک نوازیش عالی بود، من زیاد خوشم نیومد. خواندن مژگان شجریان هم به نظر من به خصوص تو قسمت اول یک کم مصنوعی اومد، هما از اینکه اون همراه با سه تار نوازیش می خواند کلی تعریف کرد. اینکه لباس ها متحداشکل نبود و زیبا تر و متنوع تر شده بود، برای هر دو مون جالب بود. هر دو موافق بودیم که صدای برخی از سازهای تازه توی ارکستر جالب، ولی موقع تک نوازی، خیلی ایرانی به نظر نمی رسید. هما از دف زنی ها خیلی خوشش آمد، من گاهی فکر می کردم اون نوازنده داره دف رو کتک می زنه. من خیلی حواسم به جاهای دیگه می رفت، اما هما چشم از روی ارکستر بر نمی داشت. هر دو مون کلی کف زدیم، همراه شو رفیق را با گروه و همه ی حضار خوندیم و شاد و سر حال برگشتیم... 
و تو راه از اینکه هنر چطوری می تونه همبستگی و شور مبارزه رو در مردم بیافرینه یا زنده نگه داره، هم نظری هایی کردیم 

۲ نظر:

parisa گفت...

Mohandes : ma vaghti fahmidim ke shoma raftin concert ye kami tahghigh kardim ke chera Shajarian inja nayomade , badesh fahmidim ke inja boode Berkley vali ma miss kardim cheshmeton rooz bad nabine ke Mehrak chi kar kard ke chera concert ro miss karde kholase inke khosh behaletoon ke raftin

احمد سپيداري گفت...

ما هم خیلی سوپرایز شدیم، وقتی بلیط رو دادن دستمون