روزی روزگاری

امروز رفتیم جشن فارغ التحصیلی سپیده. حضور خانواده ها به کالج شکل و شمایل دیگه ای داده بود، بخصوص که رنگ مهاجرات بر چهره ی بسیاری از آن ها نمودار بود... بعد از مدت ها نشستن روی صندلی و تماشای کسل کننده ی تحویل مدرک تحصیلی به یک یک فارغ التحصیلان، بیرون آمدیم و سپیده رو پیدا کردیم و با شادی تمام، عکس گرفتیم.
زمان چقدر سریع می گذرد... فکرش رو بکن! روزی این پدر و مادر ها بودن که همین عکس ها را می گرفتن