مجلات اینجا را ورق می زنم. پر از درس ها و نکته های آموزنده اند. هفته نامه مهرگان برای مثال سفرنامه ای دارد به قلم رضا نجفی با نام التحریرات فی البعثه الی البلاد الجرمانیه وسط متن چند جمله ای هم برجسته تر شد تا تامل پیرامون آن را از دست ندهیم. چی نوشته؟
«سیستم بازار آزاد هرچه هم حیله گر و سودجو باشد سر آخر به انسان به چشم مشتری می نگرد و آدم مشتری را نمی کشد بلکه کوشش می کند راضی اش نگه دارد، تنعم مشتری تنعم بازار آزاد است. اما سیستم ایدئولوژیک هر چه هم حسن نیت داشته باشد ممکن است سر آرمان های خود مردم خود را هم قلع و قمع کند. شکی در سودجویی سیستم سرمایه داری نیست اما اگر عقلانیتی در کار باشد که در سیستم بازار آزاد هست، ممکن است رذائل فردی به منفعت عمومی ختم شود.»
می دونی؟ من از این جمله آخرش خیلی خوشم اومد. بویژه تاکید بر «رذائل فردی» برخی صاحب منصبان این نظام که گفته شده :«ممکن است به منفعت عمومی تمام شود».
تنها اگر «ممکن است» را با «ممکن بود» جایگزین می کردیم واقعبینانه تر می شد. این گزاره بسیار مشابه وعده و وعیدهایی است که بنیان گذاران نظریه نولیبرالی تبلیغ می کردند. ولی متاسفانه ظاهرا ممکن نشده است. ایشان را به واقعیت های جهان امروز استناد نمی دهم، حتما نمی بیند که اگر می دید چنین نمی گفت. بحث هم نمی کنم که مگر رژیم مبارک، بن علی و جمهوری اسلامی سرمایه داری نبوده اند؟ و یااینکه مگر نمی شود مثل سومی هم «ایدئولوژیک» و هم سرمایه داری بود، پس چرا اینها در برابر هم قرار داده شده؟! نه! اینها را هم می دانند... پاسخ دیگری دارم :
تنها اگر «ممکن است» را با «ممکن بود» جایگزین می کردیم واقعبینانه تر می شد. این گزاره بسیار مشابه وعده و وعیدهایی است که بنیان گذاران نظریه نولیبرالی تبلیغ می کردند. ولی متاسفانه ظاهرا ممکن نشده است. ایشان را به واقعیت های جهان امروز استناد نمی دهم، حتما نمی بیند که اگر می دید چنین نمی گفت. بحث هم نمی کنم که مگر رژیم مبارک، بن علی و جمهوری اسلامی سرمایه داری نبوده اند؟ و یااینکه مگر نمی شود مثل سومی هم «ایدئولوژیک» و هم سرمایه داری بود، پس چرا اینها در برابر هم قرار داده شده؟! نه! اینها را هم می دانند... پاسخ دیگری دارم :
کلاوس شواب، بنیانگذار اجلاس داووس (توضیح: کلوپ جهانی مدیریت کننده نولیبرالیزم) نیز در سال‌های اخیر از نگاه تحسین‌آمیز سابق به نظام سرمایه‌داری فاصله گرفته است. او اینک می‌گوید که سرمایه‌داری در شکل کنونی‌اش با جهان معاصر سازگار نیست. شواب می‌افزاید: «ما فرصت را برای درس‌آموزی از بحران مالی سال ۲۰۰۹ از دست دادیم. یک تغییر جهانشمول باید با القا و تقویت حسی جهانشمول از مسئولیت اجتماعی شروع شود.» ( به نقل از سایت دویچه وله می توانید کل خبر را اینجا بخوانید)
بد نیست رضا نجفی ها، و گردانندگان جوان نشریاتی که به این دیدگاه عقب مانده تریبون می دهند، حداقل نقطه نظرات راهبران جهانی نولیبرالیسم مانند کلاوس شواب یا فرید من را بخوانند... آن ها کمونیست نشده اند، بلکه به دنبال راه های تازه برای سرمایه داری اند، چون گند حرف های خوشگل و فریبندهٔ سابق درآمده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر