به بعضی ها که می گویی باید جلوی جنگ را گرفت، آنچه از حرف آدم می شنوند چیزی جز «ادامهٔ وضع موجود» نیست، و به همین دلیل درذهنشان این فایل بالا می آید که پس: یعنی جمهوری اسلامی باید بماند؟
به بعضی ها که می گویی باید علیه جنگ اعتراض کرد، فقط کلمهٔ «جنگ» را از جمله ات می شنوند، جنگی که برای آن ها مدت هاست شروع شده. آن ها سئوال می کنند کدام جنگ؟ جنگ با فقر؟ جنگ با بیکاری؟ جنگ با استیصال؟ یا جنگ با غارت و چپاول؟
به بعضی ها که می گی باید برای صلح دست به اعتراض زد؟ لغت «اعتراض» را می شنوند و تعللشان در پاسخ دادن با صدای بلند می گوید : اعتراض؟ کدام اعتراض؟ به کدام امید؟ مگر تاکنون اینهمه اعتراض به کجا انجامیده است؟ مگر کسی زورش به اینها می رسد؟
به بعضی ها که می گی باید نسبت به خطر جنگی مرگبار هشیار بود و اجازهٔ پیشبرد آن را نداد، نگران می شوند که آدم نکند با اینهمه استرس بلایی بر سر خودش بیاورد...
نوشته های آدم انگار ضعیف تر از آن است که برخی را متوجه چیزی ورای زندگی این لحظه و امروزشان بکند...
برای کسی که خشکش زده باشد... حرف ها همچون بادی ست که به صورتش می وزد...انگار وزنی ندارد... بدون هر مفهوم و یا تصویری که چیزی را جلوی چشمان فردایشان بگذارد ...
از خود می پرسم آیا آن ها پس از فروریختن بمب ها و موشک ها و به آتش کشیده شدن زمین و زمان و دیدن فجایعی که جهنم امروزشان در مقابل آن بهشت برین است، باز به همین گونه خواهند اندیشید... و پاسخ مثبتی نمی گیرم.
این ها را برای آن دوستانی نوشتم که خالصانه دردهاشان را با من در میان گذاشتند و می دانم عمیقا با جنگ مخالف اند. به آن ها که سکوت می کنند و نمی دانم در دلشان چیست کاری ندارم. نکات بسیاری آموختم و ...
نه اما نمی توان نشست و کاری نکرد ... نمی توان مبارزه نکرد چون با سرکوب و جنگ روانی مبارزه ها را در پیش چشم ما بی نتیجه کرده اند. نمی توان علیه جنگ نجنگید چون جنگ های فراوان دیگری به معانی مختلف و به شکلی همزمان در جریان است. نه این طلسم را باید شکست.
باید همه به آن دیگرانی که با هزار مشکل هنوز تلاش می کنند و می رزمند و با تلاششان به من امید می دهند، بپیوندیم. هر یک به اندازهٔ توانمان. حداقل برای ما در آینده صفحه های فیس بوکی که گویا تا ابد پاک نمی شود گویای آنچه خواهد بود که امروز کردیم. ما در برابر فردا مسئولیت سنگینی داریم و باید بیدار شویم و علیه جنگ برخیزیم و یک صدا بگوییم ما جنگ نمی خواهیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر