دیشب به دیدن فیلم مستند «لبۀ تیغ، میراث بازیگران زن سینمای ایران» رفتم که بوک کلاب تورنتو (با آن امکان نمایش بسیار محدود) متولی نمایشش شده بود. از دیدن این فیلم پرزحمت، با تکیۀ و تاکید های دقیق، و خوش ساخت طولانی براستی لذت بردم.
متعتقد بودم، در بررسی های تاریخی باید به دنبال ارزش هایی بود که باید حفظشان کرد و در این زمینه یکبار سال ها پیش مقاله ای هم با نام «قدر زر زرگر شناسد، قدر گوهر گوهری» نوشته بودم که در مجله «چیستا» به چاپ رسید. این فیلم براستی چنین دیدی داشت و ارزش کار دست اندرکاران زن سینمای ایران را در طی سال های آغازین و توسعه اش با مصاحبه های پرمضون بسیاری از آنان و نیز آرشیوی از نماها و تصاویر در مقابل نگاه ما می گذاشت و این توانایی را داشت که بخشی از قضاوت ها را بگرداند.
دکتر بهمن مقصودلو تهیه کننده و کارگردان فیلم هم سخنرانی بسیار بسیار کوتاهی داشت که نشان از دانش و بینش خوبش از فیلم مستند و سینمای جهان داشت.
این فیلم به تازگی در جشنوارۀ فیلم مونترال نمایش داده شده، هنوز اکران عمومی ندارد و یک فرصت ارزنده و استثنایی بود که آن را در تورنتو و آن هم به صورت رایگان ببینیم.
با این همه مثل همیشه، شوری از طرف هوطنان ما برای حضور در این نوع برنامه ها نیست و صد افسوس که نیست . و از آن شگفت انگیزتر اینکه، متوجه شدم تهیه کننده یک صد هزار دلار هزینه ساخت فیلم را با سرمایه شخصی و کمک های خویشانش تهیه کرده است.
ارزش های فرهنگی را همین همت های عظیم نادیده بنیان نهاده اند. باید قدرشان را شناخت.
متعتقد بودم، در بررسی های تاریخی باید به دنبال ارزش هایی بود که باید حفظشان کرد و در این زمینه یکبار سال ها پیش مقاله ای هم با نام «قدر زر زرگر شناسد، قدر گوهر گوهری» نوشته بودم که در مجله «چیستا» به چاپ رسید. این فیلم براستی چنین دیدی داشت و ارزش کار دست اندرکاران زن سینمای ایران را در طی سال های آغازین و توسعه اش با مصاحبه های پرمضون بسیاری از آنان و نیز آرشیوی از نماها و تصاویر در مقابل نگاه ما می گذاشت و این توانایی را داشت که بخشی از قضاوت ها را بگرداند.
دکتر بهمن مقصودلو تهیه کننده و کارگردان فیلم هم سخنرانی بسیار بسیار کوتاهی داشت که نشان از دانش و بینش خوبش از فیلم مستند و سینمای جهان داشت.
این فیلم به تازگی در جشنوارۀ فیلم مونترال نمایش داده شده، هنوز اکران عمومی ندارد و یک فرصت ارزنده و استثنایی بود که آن را در تورنتو و آن هم به صورت رایگان ببینیم.
با این همه مثل همیشه، شوری از طرف هوطنان ما برای حضور در این نوع برنامه ها نیست و صد افسوس که نیست . و از آن شگفت انگیزتر اینکه، متوجه شدم تهیه کننده یک صد هزار دلار هزینه ساخت فیلم را با سرمایه شخصی و کمک های خویشانش تهیه کرده است.
ارزش های فرهنگی را همین همت های عظیم نادیده بنیان نهاده اند. باید قدرشان را شناخت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر