این خانوم کارتن خواب محل ماست. خیلی با شخصیته. هیچوقت ندیدم گدایی کنه. حرف هم نمی زنه. سر چهار راه توی حال خودش می ایسته و به گاریش تکیه می ده. گاه ساعت ها همون حوالی پرسه می زنه. یک کم این طرف تر، یک کم اونوتر.
فقر معادل کارتن خوابی نیست. کارتن خواب ها دو سه درصد فقرای شهری رو هم تشکیل نمی دهند. اما کارتن خواب انگار آشکارترین نماد فقره. وقتی سرپناهی نداری، دیگه معلومه که هیچی دیگه هم نداری.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر