پس از ماه ها، یکی از دوستان بسیار عزیزمان را دیدم و گفتگویی داشتیم. صحبت ها از اینجا و آنجا به کتابی که در دست داشت کشید. کتاب کتابِ «پیر پرنیان اندیش» استاد ابتهاج بود.
این عزیز می گفت که ماه هاست کتاب را در دست مطالعه دارد و در ضمن خواندن نظر ابتهاج در مورد شاعران و موسیقی دانان ایرانی، در مورد هر یک از آن ها، گوگل می کند تا با شرح حالشان آشنا شود؛ شعرهایشان را برای اولین بار و یا دوباره و دوباره بخواند؛ به موسیقی هاشان گوش دهد. و تفاوت ها را ببیند. خلاصه، تعمق می کند و می آموزد و کتاب را به یک دوره آموزشی در بررسی تاریخ ادبیات و موسیقی مان تبدیل کرده است.
از چنین کتاب خواندنی حظ کردم واقعا.
می دونین؟ دیگه بعضی ها این روزها این طوری عمیق و دقیق و گوگل به دست کتاب می خوانند. پس، نویسندگان حسابی حواسشان را جمع کنند؟!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر