چشم اندازی که من از فیس بوک می بینم، حسابی یخ کرده، خیلی از دوستان دیگه کمتر میان، بعضی ها درد و رنج توی نوشته ها و کارهاشون طعم بیشتری گرفته، و ضرباهنگ فریادها، فرود دوباره ای انگار پیدا کرده.
خستگی یک سایه ی سنگین رو اینور توی غربت و اونور توی روزهای بلند و داغ ماه رمضان می شه حس کرد...
برا جوان تر ها شاید تازگی داشته باشه، ولی ما که دهه هاست با این فراز و فرودهای مواج بیم و امید زندگی کرده ایم، می دانیم که این خاموشی یک طغیانی رو به دنبال داره ...
خستگی یک سایه ی سنگین رو اینور توی غربت و اونور توی روزهای بلند و داغ ماه رمضان می شه حس کرد...
برا جوان تر ها شاید تازگی داشته باشه، ولی ما که دهه هاست با این فراز و فرودهای مواج بیم و امید زندگی کرده ایم، می دانیم که این خاموشی یک طغیانی رو به دنبال داره ...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر