دیدین؟

دیدین یه آدماهایی به رنگ و پز خیلی تند و انقلابی همه رو مسخره می کنن و به همه ی احزاب و سازمان ها و شخصیت های سیاسی ما می توپند که نفهمیده اند اصلا انتخابات یعنی چی، مبارزه یعنی چی، مردم یعنی چی و چه و چه ... و بعد از خودشون و خلوص مبارزه شون، یک مشت شعارهای خلص و آرمانی تک نفره به خورد آدم می دن که خیلی سرخ و داغه، ولی نه مصداقی داره و نه معنای عملی مشخصی؟
و متوجه شدین این رسانه های بیمار "مخملی" با چه ولعی دنبال اینها می گردند و می یابند و با صدای آن ها مبارزه ی اصیل سیاسی در جامعه ی ما را می کوبند و بی اعتبار می کنند ...
می دونین؟ من یاد گرفتم که اول ببینم یک موضع گیری سیاسی به نفع کی تموم می شه، بعد ببینم چقدر خلاقانه و دقیق و واقعبینانه و انقلابی و ... فرمولبندی شده. گول نام ها چه برسه به نامچه ها را هم نمی خورم