مشکل

مشکل اینه که درست همان موقعی که باید یکی بیاد و دست آدم رو بگیره و از بی مزه گی و روزمره گی روزگارش به در بیاره، آدم حوصله ی کسی رو نداره، از دست دیگران خسته شده، گفتگو براش آزار دهنده و بی معنی و بی نتیجه شده، و تو دنیای خودش بیشتر فرو می ره ... همون دنیایی که ازش پیش دیگران شکوه می کنه