نظر ها حق حیات دارن

نظر ها انگار مستقل از ارائه کننده هاشون حق حیات دارن. گاهی جای دو نفر که مدت ها سر یک موضوع با هم دعوا دارن عوض می شه و بعد از چند وقت می بینی این یکی بدون اینکه متوجه باشه داره از نظر اون یکی دفاع می کنه و اون یکی هم با آب و تاب مقابله می کنه...
یه دوستی داشتیم که معلم برخی آموزش های یونیسف در مورد مهارت های زندگی تو جنوب ایران بود. اونا توی کلاس هاشون بحث راه می انداختن و بعد از بین آدم ها دو نفر رو که نظرات مخالف هم داشتن رو انتخاب می کردن و می آوردن پای تخته. افراد انتخاب شده باید به شکل منظم و به نوبت نظراتشون رو مطرح می کردن و نظر مقابل رو به نقد می گرفتن.
پس از مدتی که نظرات روشن و مشخص می شد، از اون ها خواسته می شد که جایشان را در بحث عوض کنن و مدافع نظر طرف مقابل بشوند و بحث ادامه می یافت. آدم هایی که توان انجام اینکار رو پیدا می کردن، برای نظرات متفاوت و حتی مخالف خود احترام قائل می شدند.
شاید باید ابتدا قبول کنیم نظرات متفاوتی در مورد پدیده ها وجود دارن... یکی درست مطلق و بقیه غلط مطلق نیستند ... هر چند همیشه یکیش احتمالا درست تره و یکیش هم احتمالا غلط ترین. همین برخورد با احترام به دیگر نظرات، چه با نیروهای موافق و چه با نیروهای مخالفه که نظرها رو رشد می ده. توی یک برخورد هوشیارانه نباید هیچ چیز با ارزشی از دیگر نظرات دور ریخته بشه... هیچ چیز