دو تا کامنت عالی

حرف های جدی، واکنش های جدی دارن. یاد یکی از دوستان افتادم که هرگاه چیزی را می نوشتم و می دادم اصلاح کنه، اونقدر به اینجا و آنجایش ایراد می گرفت که آدم خسته می شد. اغلب ایرادهاش هم در زمینه ی قابلیت متن از نظر امکان برداشت های نادرست بود. رو جمله به جمله دست می ذاشت و می پرسید منظورت چیه؟ وقتی توضیح می دادم، می گفت: خوب این جمله ممکنه فلان معنی را هم بده و آدم می دید درست می گه، ولی قبلا به فکرش نرسیده یکی ممکنه موضوع رو اینجوری بفهمه. او استاد یکجور دیگه فهمیدن متن ها بود و متنی که از زیر دستش میومد بیرون رو به هیچ وجه نمی شد یه جور دیگه فهمید. خودمونیم من هیچوقت این توانایی رو علیرغم تلاش زیاد، اونجوری که باید و شاید یاد نگرفتم

توی دوتا کامنت مسئولانه ای که دو نفر تا از عزیزانم توی فیس بوک زیر "دانشگاه زندان" گذاشتن (نمی دونم چرا توی وبلاگ نذاشتن) علاوه بر "اختلاف نظر"، همین برداشت "دیگر" از متن به چشمم خوره. باید مشخص تر و با مثال بنویسم تا روشنم کنم در کنار وجه کاملا درست مورد اشاره قرار گرفته توسط دوست گرامیم ممد شجاعی، وجه دیگری هم وجود داره. (البته فرید ضمن مطرح کردن یک وجه تازه از موضوع - اونایی که از زندان آسیب های جدی می بینن- متن رو تکمیل کرده). شاید نوشتن نمونه هایی از خاطرات زندان با این نگاه در آینده، موضوع رو روشن تر و احتمالا اختلاف نظرها رو دقیق تر بکنه