کامنت دیگر

هما که انصافا حق داره کامنت هاشو  به جای وبلاگ، مستقیم به من که کنار دستش کار می کنم بده ... از لینکی که در مورد نامه ی عماد بهاور توی فیس بوک دادم خیلی خوشش اومده و می گه اینی که سرنوشت وبلاگ رو کاملا از فیس بوکت جدا کنی - بویژه وقتی توی ایران دسترسی به فیس بوک خیلی هم راحت نیست، شاید کار مناسبی نباشه. چرا اینجا هم لینک نمی دی

یک نظر دیگر هم داد که خیلی عالی بود. می گه نوشته های عماد بهاور با نام جز ابراز عشق اعتراف دیگری ندارم ، یک نگاه خیامی یه به روز شده است

 نکته ی جالبی یه که نگاه لحظه گرا در اصل اعتراضی بوده و با خوش باشی های عیاشانه اساسا متفاوته ... اینو توی خیام خوانی های سنتی بوشهر هم که حالت حماسی داره، آدم حس می کنه