این ایمیل ها رو دیدن که با نام "تنها در ایران" یا "تنها در کشور ما"، تعدادی عکس های طنزآمیز را ردیف کرده و می فرستند ... من هم اکثرا فوروارد می کنم. محشر اند واقعا...
فکرش رو بکن ساعت 2 بعد از نصفه شب اینقدر با هما خندیدیم که داشتیم روده بر می شدیم ... اگه طنز نبود زندگی واقعا یک چیز بزرگی را کم داشت. کاش می شد تو وبلاگ و فیس بوک به اشتراکشان گذاشت... راهی داره واقعا؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر