دوشنبه، مرداد ۰۴، ۱۳۸۹

احترام

بزرگ ترین احترام به دیگران این که آدم درک شون کنه و این درک و شعور توی رفتارش منعکس باشه...

۵ نظر:

ناشناس گفت...

خیلی هم موافق نیستم
به نظرم خیلی خوبه که آدم سعی کنه آدمای اطراف بخصوص عزیزاش رو درک کنه اما این اتفاقی هست که اتفاقن! کم می افته..درک نشدن حتی توی رابطه های خیلی عمیق و قدیمی هم زیاد اتفاق می افته و حال اینکه مطمئنن هردوطرف این رابطه ی نزدیک، بیشترین آرزویی که توی دلشون دارن نسبت به رابطه، درک متقابل هست. میخوام بگم آدما ممکنه همو درک نکن اما این مانع از احترام قایل شدن برای طرف مقابل نمیشه....یعنی چون ممکنه من مثلن خانم ایکس رو در شرایط یا شرایط هایی درک نکرده باشم اصلن برام معنیش این نیست که از مقدار احترامم نسبت به اون آدم کم شده باشه صرفن ممکنه عکس العمل بدی نشون داده باشم اون موقع
....نمیدونم شایدم دارم چرت میگم! الآن اینقد توضیح دادم خودم قاطی کردم!

شبنم گفت...

خیلی قشنگ و عالی و درست..اما همچین لزومی هم نداره به همه احترام بذاریم نه؟

احمد سپيداري گفت...

شایسته است با بدترین جنایکارها نیز به هنگام انتقال به دادگاه برای محاکمه با احترام رفتار شود ... فکر کنم این استنباطی از بیانیه ی حقوق بشر باشه، نه؟ احترام ما به آن ها احترام به حقوق انسانی ست و نه آنچه رواداشته اند

شبنم گفت...

خب پس بذارید اینطوری بگم..لزومی نداره برای همه "بزرگترین احترام"ها رو به جا بیاریم..ما نمیتونیم همه رو درک کنیم

ناشناس گفت...

شبنم جان حرف شما کاملا درست است. حتی گاهی کار برخی از مردم را درک هم می کنیم، ولی تائید نمی کنیم و این انسان ها قابل بزرگ ترین احترام ها نیستند.