با سايه‌هاي سردش ماه
برف از دوش شاخه‌هاي خميده مي‌روبد.
تا فصل زودرس
كه آرام بر آب مي‌چكد
در تور هنوز رنگين نور پاييزي
زيبا شود.
آسمان شيشه‌أي
با سرمه جادويي‌اش
اشكي تازه در نگاه عاشق‌مان مي‌ريزد.
آيا خرمالوهاي برف‌گرفته
گسي بوسه‌هاي جواني‌مان را
خواهند داشت؟
بيا دوباره بنشينيم
و تا صبح
به آواهايي كه نامي ندارند
گوش بسپريم.
آذر ماه 1381
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر