یکشنبه، آذر ۲۱، ۱۳۸۹

شعارگونه ها - دو

من یاد گرفته ام از سخن های سرخ و آتشینی که همه چیز و همه کس را به علت بی عملی نسبت به آنچه آرمان مشترک نامیده می شود، در درجهٔ به مراتب پست تری از گوینده قرار می دهد، با دیدهٔ تردید بنگرم، و میزان مردمی بودن این سخن‌سرایان را با جایگاه هندسی ای بسنجم که در این هرم تسهیم موقعیت ها برای خودشان، دیگران و مردم قائل می شوند.

مطالب مرتبط:
                 هدف نقد ...

هیچ نظری موجود نیست: