مدت کوتاهی یه که توی فیس بوک اومدم، و مطالبی رو می خونم و می بینم، و لینک های مختلفی رو به مشارکت می گیرم و می گذارم. اینکه توی شبکه ها به جای رقابت، مشارکت نقش اصلی رو داره و اینکه همه چیز بر اساس کار داوطلبانه انجام می شه، اونو شدیدا به اون چیزایی که من بهشون باور و علاقه دارم، نزدیک می کنه ... . البته فیس بوک تنها راه عضویت در یک شبکه ی مجازی نیست، از خیلی از ابزارهای دیگه هم می شه برای ارتباط های شبکه ای استفاده کرد. ایمیل لیست ها شاید توی ایران که همه چیز فیلتره، کارا ترین وسیله باشن . هر کی می تونه یک موضوع جالبی رو بگیره و با بقیه به هر وسیله، به مشارکت بگذاره، من هر بار ایمیل ام رو باز می کنم پر از ایمیل های محشری یه که حظ می کنم و می آموزم. دیدین که اغلب اوقات اونا را برا دوستام می فرستم. نام خیلی از نویسنده ها رو من اصلا نمی شناسم، ولی مشتری یه پر و پا قرص نوشته هاشونم. گاهی هم یک جوابی کوتاه می دم که فرستنده ها بدونن ایمیل هاشون چقدر باارزشه و تشویق بشن ... فکر کنم همه بتونیم این کار را بکنیم
می دونین دنیای آینده از میون آرزوهای ما به دنیای مجازی میاد و بعد به واقعیت می پیونده. و شبکه ها وسیله - نه، "فضای" - دنیای دیگه ای رو شکل می دن که ما به دنبالش هستیم، دنیایی از همبستگی، مشارکت و کار داوطلبانه
می دونین دنیای آینده از میون آرزوهای ما به دنیای مجازی میاد و بعد به واقعیت می پیونده. و شبکه ها وسیله - نه، "فضای" - دنیای دیگه ای رو شکل می دن که ما به دنبالش هستیم، دنیایی از همبستگی، مشارکت و کار داوطلبانه
۲ نظر:
اتیده های زسبایی است
کاش باوری هم بر آنها بود
گاه آنکه ما را به حقیقت می رساند
خود از آن عاریست
http://arta17.persianblog.ir/post/50/
ارسال یک نظر