گاهی اصلا، اونقدر، با سیاهی ها بزرگ شده ایم که رنگش رو تشخیص نمی دیم. گاهی به سیاهی هایی که نپذیرفته ایم، خو کرده ایم، گاهی اونقدر از سیاهی ها منزجریم که ترجیح می دیم نادیده شون بگیریم و زیاد در باره اونا حرف نزنیم، و گاهی هم لب به اعتراض و ناله و نفرین باز می کنیم...
اما می دونین؟ من آدم هایی رو که از سیاهی ها فاصله می گیرن و بهش واکنش نشون می دن، حتی وقتی کار آدم رو به خاطر سیاهی هاش، نفی کرده و "سیاه" بازی قلمداد کنن، همیشه جدی می گیرم
اما می دونین؟ من آدم هایی رو که از سیاهی ها فاصله می گیرن و بهش واکنش نشون می دن، حتی وقتی کار آدم رو به خاطر سیاهی هاش، نفی کرده و "سیاه" بازی قلمداد کنن، همیشه جدی می گیرم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر