سه‌شنبه، خرداد ۰۴، ۱۳۸۹

عباس کیا رستمی و فیلم تازه اش

مصاحبه ی عباس کیارستمی رو با صدای آمریکا توی فیس بوک دیدم. توصیه می کنم شما هم بخونید یا گوش بدید- حتما چون کیا رستمی یه ، همه ی سایت ها باید بشه این نظرات رو پیدا کرد.
من هیچوقت نه از شخصیت خودش خوشم اومده و نه شخصیت های فیلم هاش، اگرچه می دانم و می فهمم که بسیار باهوشه، در ساخت فیلم استاد و صاحب سبکه، یک چهره ی برجسته ی جهانی یه، برای سینمای کشور ما کلی افتخار اورده، و توی سینمای کم بودجه که من بسیار بهش باور و علاقه دارم، پیشرو بوده و راهگشایی های قابل توجهی کرده و بنابر این، قابل احترامه...
مصاحبه شو گوش بدید، چه جوری خودشو توجیه می کنه که چون با محدودیت ها بزرگ شده، با "محدودیت" مشکل نداره؟! انگار چون آدم تو محدودیت ها بزرگ شده، باید اونا رو دربست بپذیره و باهاشون مبارزه نکنه ( همون نظری که تو نامه ی معروف چند ماه قبلش نوشت و مورد اعتراض سینماگران سبز کشورمون واقع شد)
و چه نگاه مردسالارانه، عقب مانده و بیمارگونه ای به زن داره؟ (انگار کار مال مردهاست و زن ها بهتره به خودشون زیاد هم زحمت ندن...)
مشکل بزرگ کیارستمی تو فیلم هاش شاید این بوده که شخصیت هاش انسان هایی نیستند که با فیلم زندگی می کنن، بلکه بیشتر ابزارهایی اند که مثل اجزاء دیگر صحنه هر چیدمانی بهشون داده شده تا نظرات کارگردان رو به تصویر بکشن، نظراتی که متاسفانه چیز زیادی هم در بر نداره و یه جورای ظریفی ارتجاعی ان
امیدوارم علیرغم اشاره های آشکارش تو این مصاحبه، این یکی فیلمش لااقل اینجوری نباشه

۳ نظر:

شبنم گفت...

حالا اینکه خوبه..عمو من "محاکمه در خیابان" رو تازه دیدم!..گمونم کیمیایی مسئولیت احیای "مردانگی" رو بر دوش خودش احساس کرده..مردانگی به رسم فیلم فارسی
اشتراکات قشر روشنفکر با قشر هنرمندمون اونقدرا که باید زیاد نیست

محمد گفت...

در مورد بحث محدودیت - بنظر میرسد او میخواهد بگوید هنرمند کسی است که بتواند در چهارچوب هرنوع محدودیتی اثرش را ارائه کند و کسی که از محدودیت ها می نالد در واقع میخواهد ضعف خود را توجیه کند

و نگاهش به زن - فقط براساس همین مصاحبه - بنظر مرد سالارانه و یا بیمارگونه نمی رسد من اطلاعات دیگری ندارم. او میخواهدوضعیت واقعی موجود را تبیین کند. یعنی اینکه موقعیت و رابطه واقعی زن و مرد و ارتباطشان چطوری است

و شخسیت های فیلم ها و داستان ها برای همه کارگردانان و نویسندگان ابزارهایی هستند برای تصویر نظرات هنرمند و این خاص کیا رستمی نیست. هنرمند خبرنگار نیست که بخواهد بیطرفانه واقعیتی را گزارش کند. هنرمند حرفی پیامی یا نظری دارد که میخواهد با ابزارهایش که یکی هم شخصیت است به مخاطب منتقل کند

احمد سپيداري گفت...

یعنی بقیه ی هنرمندان که برخلاف ایشان محدودیت های یک دیکتاتوری قرون وسطایی را تاب نمی آورند، مشاورت آن ها را بر نمی گزینند، مبارزه می کنند و به جنبش مردم می پیوندند، بیانیه می دهند و تا پای زندان و ممنوع الخروجی و ... پیش می روند، دارند می نالند؟ و ضعف شان را توجیه می کنند؟
آیا اینکه کار زنان را از سر تفنن و غیر ضرور بنامیم، بسیار شبیه نظرات احمدی نژاد نیست؟ با گفتن وضع موجود چه کسی را توجیه می کنیم؟
نظراتتان در باره بی طرفی و ... را نفهمیدم. من معتقدم هنرمند نباید از موضع دانای کلی که شما تصویر کرده اید به مسائل برخورد کند، چون حیطه ی کارش بین دانسته ها و نادانسته هاست
نمی دانم چرا این نظر خود را اینقدر مطلق فرض کرده اید؟ در این رابطه نظرات مختلفی وجود دارد
بسیاری از بزرگان با استفاده ی ابزاری از همه چیز و همه کس در عالم هنر مخالف اند
آفرینش هنری در عالم تعقل و کارگاه و آزمایشگاه علمی رخ نمی دهد که برای هدف خود همه چیز را به ابزار تبدیل کند.