لحظهٔ مرگ

امروز یک فیلم مستند در کانال National Geography دیدیم به نام لحظهٔ مرگ . فیلم دربارهٔ لحظه ای ست که زندگی پایان می گیرد و مرگ آغاز می شود. این فیلم به شکلی بسیار جذاب ساخته شده و نگاهی بسیار علمی به مرگ و حیات دارد. در این فیلم هم دستاوردهای علم معاصر با فیلم ها و انیمیشن های به خوبی طراحی شده نشان داده می شد و هم سئوال هایی که علم نسبت به فرایند مرگ در بدن انسان با آن روبروست.

جالب اینکه به نظر دانشمندان علم پزشکی ما هنوز به تعریف دقیقی از اینکه کی یک بیمار را مرده به حساب آوریم نرسیده ایم و مرگ یک فرایند است تا یک اتفاق قطعی در یک لحظه. 

جالب تر اینکه فیلم با آدم هایی صحبت داشت که وارد فرایند مرگ شده، ولی نجات یافته و نمرده اند و خاطرت آن ها را مرور می کرد و نشان می داد که آن ها وارد رویاهای مختلفی می شوند که بسیار واقعی اش می پندارند. این رویا ها اما نقاط مشترک بسیاری دارد (برای مثال رفتن به سوی نور و ...) که توضیحات علمی برای آن ها وجود دارد و در آزمون هایی بر روی برخی افراد زنده که بخش های مختلف مغزشان از کار می افتد تکرارپذیری نشان می دهد.

پایان بندی فیلم تشریح خاطرات بیماری بود که بعد از عمل جراحی و بیهوشی کامل ( و با چشم های بسته)، آنچه در اطاق عمل اتفاق افتاده بود را شرح می داد و می گفت در تمام مدت روحش آن بالا ایستاده (جالب اینکه بدون آنکه مرده باشد) و صحنه را تماشا کرده است. پزشکان حاضر تعریف های او را در کمال تعجب تایید می کردند. 

فیلم به سراغ یکی از دانشمندان پزشک بیمارستان رفت و از او پرسید چه توضیحی برای این ماجرا دارد؟ و او جواب داد:

من واهمه ندارم که بگویم ما توضیحی برای این اتفاق نداریم، اما شاید ده بیست سال دیگر پاسخ روشنی برای شما داشته باشیم. این آن چیزی ست که ما از علم آموخته ایم.