قرار نیست دیگر بههیچوجه اشتباه نکنیم... باز هم اشتباه میکنیم... ما چاره ای جز اشتباه کردن نداریم.
اما، قرار است اشتباهات بزرگ نکنیم. بر اشتباهات مان اصرار نورزیم و آن ها را ادامه ندهیم.
قرار است گوش بسیار بسیار حساسی برای شنیدن نقد اشتباهامان از هر کس و در هر شرایط داشته باشیم. اصلاً باید سعی کنیم اولین نفری باشیم که به اشتباهاتمان پی می بریم.
قرار است با احساس مسأولیت تمام، پیامدهای اشتباهاتمان را رفع و آن ها را جبران کنیم.
قرار است اشتباهاتمان را ریشه یابی کنیم و منشأ اشتباه های مان را نه فقط در اقدامات، بلکه در روش ها، سازوکارها، شیوهٔ برخوردهها و حتی بینش و نگرش خود دنبال کنیم و بیابیم و راهکارهای اصلاحی برای آن ها پیدا کنیم. و تازه پس از به اجرا گذاشتن کنترل شدهٔ آن راهکارهای اصلاحی، اثربخشی آنها را ارزیابی کنیم و این کار را تا حصول نتیجهٔ قابل قبول ادامه دهیم.
و آخر اینکه، قرار نیست آن اشتباهات را تکرار نکنیم، قرار است کوشش کنیم «تا آنجا که ممکن است» از موارد مشابه نیز جلوگیری کنیم و کیفیت پراتیک خود را در این چرخهٔ جاودانه ارتقاء دهیم...
۲ نظر:
چقدر این پستتون شبیه حس و حال الان منه.
چقدر اون قسمت "اقدام اصلاحی- اقدام پیشگیرانه" اش جالبه.
عمو دلم براتون تنگ شده.
ارسال یک نظر